ที่วัดรางโบสถ์ ต.ดอนทราย อ.ปากท่อ จ.ราชบุรี ได้มีเรื่องราวแปลกๆ เกิดขึ้น โดยพระลูกวัด เล่าว่า ได้ออกบิณฑบาตช่วงเช้า ช่วงขณะเดินผ่านต้นตะเคียนใกล้ประตูทางออก บังเอิญสายตาเหลือบไปเห็นรูปปั้น ลักษณะเป็นพระเกจิรูปหนึ่ง นั่งประดิษฐานอยู่บนฐานไม้ในศาลาเล็ก 4 เสา ใต้โคนต้นตะเคียน ลักษณะเป็นพระหล่อรูปเหมือน สร้างด้วยเรซิ่นขนาดเท่าองค์จริง ห่มจีวร สวมแว่นตา รูปลักษณ์ดูเป็นสง่า มีอายุเก่าแก่ คล้ายพระเกจิที่มีบารมีสูง จากการดูลักษณะการปั้น รูปองค์การนั่งห่มจีวร มือสองข้างจับหัวเข่า มีเส้นผมเสมือนจริง สอบถามพระทั้งวัดไม่รู้ว่าใครเป็นผู้นำมาทิ้งไว้นานแล้ว
ด้านพระลูกวัดรางโบสถ์ เปิดเผยว่า ช่วงประมาณ 6 โมงเช้า ได้ออกบิณฑบาต พบเห็นพระนั่งอยู่โคนต้นตะเคียน ยืนยันว่าไม่ใช่พระของวัด พระท่านอยู่ที่โคนต้นตะเคียนนานประมาณ 2 ปีแล้ว รู้สึกว่าท่านจะโดดเดี่ยว ทางหลวงพ่อเจ้าอาวาสจึงบอกให้นำมาประดิษฐานไว้ในศาลา เพื่อรอเจ้าของมารับคืน แต่พอยกเข้ามาก็ได้จัดแต่งห่มจีวรให้ใหม่ โดยไม่มีใครรู้ว่าท่านมาจากไหน อย่างไร
ส่วนสาเหตุที่อยากจะให้ท่านกลับไปที่เดิม เนื่องจากมีชาวบ้านคนหนึ่งมาพบ และคิดว่าพระองค์นี้อยากจะกลับวัด หรืออาจจะมีญาติตามหาอยู่ แต่หากประชาสัมพันธ์ออกไปแล้ว ไม่มีใครมารับก็จะให้อยู่ที่วัดนี้ถาวร เพื่อให้ประชาชนทั่วไปได้มากราบไหว้บูชา มองว่าน่าจะเป็นพระเกจิในสมัยก่อน แต่ไม่รู้ว่ามาจากวัดไหน
ต่อมา พ.อ.ไพรวัน เอี่ยมคะนา ลูกศิษย์วัดรางโบสถ์ ที่เคยมาทำบุญที่วัดเป็นประจำได้มองเห็นใบหน้า แววตาของพระองค์ดังกล่าว จึงได้สอบถามประวัติความเป็นมา เนื่องจากเข้าใจว่าเป็นรูปปั้นอดีตเจ้าอาวาสองค์ก่อนๆ ที่มรณภาพไปแล้ว แต่พอสอบถามอย่างละเอียด จึงรู้ว่าพระเกจิรูปปั้นนี้ มีคนนำมาทิ้งไว้โดยไม่รู้ที่มา
โดยกล่าวว่า ตนมาทำบุญวันเกิดลูกสาว จึงนิมนต์พระลงมาสวด และได้มองเห็นพระองค์นี้จึงถามหลวงพี่ไปว่า พระองค์นี้เป็นเจ้าอาวาสดั้งเดิมที่นี่ใช่ไหม พระท่านบอกไม่ใช่ เป็นพระที่มีคนนำมาทิ้งไว้ เจอที่โคนต้นตะเคียน ดูแล้วเหมือนท่านอยากจะกลับวัดเดิม จังหวัดเดิม ไปหาญาติพี่น้องท่าน ประมาณนี้ จึงคิดว่าน่าจะต้องพาท่านกลับ ถ้าไม่มีญาติ ไม่มีวัดที่จะเอากลับ เราก็จะเอาไว้ที่นี่ ตอนนี้จึงต้องหาญาติก่อนว่ามาจากไหน ดูว่าพระองค์นี้น่าจะต้องมีบารมีในระดับหนึ่ง ญาติพี่น้องน่าจะมีฐานะ
กรณีถ้ามีคนยกมา ก็จะต้องทำพิธีถวายฝากพระ มากกว่าที่จะนำท่านมาวางทิ้งไว้แบบนี้ แต่นี่กลับเอามาฝากแม่ตะเคียน ถ้าพูดแบบชาวบ้านก็เหมือนนำท่านมาทิ้ง จึงมีความประสงค์อยากให้ท่านกลับภูมิลำเนาเดิม หากไม่มีใครมารับ ก็จะหาวิธีการสมโภชรับท่านไว้ให้อยู่กับวัดรางโบสถ์ต่อไป
