ย้อนกลับไปเมื่อ 6 ปีก่อน สมาชิกเว็บไซต์ pantip รายหนึ่งได้บอกเล่าเรื่องราว ความประทับใจที่เธอนั้นได้สอนแม่เล่นโซเชียล และอยากฝากเป็นคติเตือนใจสำหรับลูก ๆ ทั้งหลาย ที่อยู่ห่างไกลพ่อแม่ ให้หันกลับมาดูแลใส่ใจพวกท่านให้มากยิ่งขึ้น
โดยโพสต์ดังกล่าวมีข้อความว่า… สวัสดีค่ะเพื่อน ๆ ทุกคน เรื่องที่จะเล่าเป็นความประทับใจจนน้ำตาเราไหลออกมาแบบไม่รู้ตัว “เมื่อฉันสอนแม่เล่น Facebook, Line” เริ่มเรื่องก็คือ เราเรียนจบปุ๊บ พ่อก็มาเสีย ก็เลยได้ทำงานแถว ๆ บ้านอยู่กับแม่จนรับปริญญาก็ประมาณ 2 ปี หลังจากนั้นก้ไปทำงานที่เชียงใหม่ได้แค่ 2-3 เดือน กลับบ้านมานอนอืดรองาน จนได้งานในตัวเมือง ต้องเช่าหอ แต่ก็กลับบ้าน 2-3 ครั้ง/เดือน แต่เนื่องจากสัญญาทำงานแค่ 6 เดือนจะต่อหรือไม่ก็ไม่รู้? ซึ่งคิดว่าตัวเองอาจจะได้ไปทำงานที่อื่นอีก โดยรวมแล้วเป็นคนที่สนิทกับแม่มากๆ ชอบคุยกัน โชว์เสื้อผ้า หรือว่าไปเจออะไร เที่ยวไหนก็จะเล่าให้ฟัง แล้วแม่จะเป็นห่วงมากๆ ซึ่งเราชอบเดินทางไปเที่ยวโน่นนี่นั่น ก็เลยคิดว่าถ้าให้แม่เล่นพวกเฟซบุ๊ก ไลน์ จะได้ส่งรูป ส่งอะไรไปให้ดูตอนนั้นเลย เค้าจะได้ไม่เป็นห่วง เราก็ให้ Nokia แม่ จอใหญ่เล่นง่าย แม่ก็เล่นไป ดูเฟซเรา เฟซแฟนเรา เพื่อนมีไม่ถึง 10 คน 5555 แม่เป็น FC ลูกคนเดียว like ให้ตลอด เพราะเราบอกว่าดูแล้วต้อง like ให้เค้าด้วย ปกติไม่มีอะไร จนช่วงที่เราจะไปทำงาน กทม. คือพักอยู่บ้านก่อนจะไปประมาณ 15 วัน เราก็ไปตลาดนัดกับพี่สะไภ้ปกติ พี่สะไภ้บอกเราว่า “เห็นสมุดข้างโต๊ะเครื่องแป้งป่ะ สมุดจดธ.ก.ส อ่ะ พี่ไปเปิดดูจะหาที่จดหนี้ปุ๋ย ยา แล้วไปเห็นแม่เขียนถึงอัม พี่อ่านไปยังซึ้งเลย ลองไปอ่านดู” แต่ที่ร้องไห้หนักมากเพราะแม่ไม่เคยได้พิมพ์ส่งหาลูกเลยแม้ประโยคเดียว ทุกอย่างยังคงอยู่ในสมุดเล่มนั้น…”แม่ดีใจด้วยนะ” , “กินข้าวหรือยัง” , “เป็นกำลังใจให้” และอื่นๆอีกมากมาย สุดท้าย อยากฝากถึงคนที่อยู่ไกล ทำงานไกล เดี๋ยวนี้เปิดกล้องคุยกันได้แล้ว โทรหาพ่อแม่ท่านบ้าง ลองถามท่านว่าจะลองเล่นไหม? เฟซ ไลน์ เพราะจริง ๆ แล้วพ่อแม่ก็อยากใกล้ชิดลูกทุกๆเวลา ใช้โซเซียลผสานความรัก ไม่ใช่ทำลายความรัก ขอบคุณที่อ่านเรื่องเล่ายาว ๆ นี้นะคะ สำหรับคนที่มาทำงานต่างจังหวัดหรือต้องจากบ้านไปไกล ยังไงก็อย่าลืมคนที่รออยู่ที่บ้านคุณพ่อคุณแม่ คุณตาคุณยาย พวกท่านยังคงรอวันที่เรากลับบ้านไปหา เพราะฉะนั้น จงหาเวลาว่างไปเยี่ยมท่านบ้าง ไปอยู่กับท่านบ้าง ก่อนที่จะสายไป… ที่มา: pantip
พอกลับบ้านช่วงไร้ผู้คน เราก็แอบเอามาอ่าน น้ำตามันก็ไหลออกมาแบบไม่หยุด แม่พยายามเขียนทั้งที่สะกดถูก ๆ ผิด ๆ ลบแล้วขีดอีก เพราะพยายามที่จะพิมพ์ตอบเรา คุยกับเรา เยอะแยะไปหมด
ทุกวันนี้เช้ามาทำงานก็จะรายงานแม่ “มาทำงานแล้วจ้า” พร้อมถ่ายรูปส่ง ไปไหน กินอะไรก็ส่งไปตลอด แม่ก็เลยมาเฝ้า Line แทน ถ้าหายไป1วัน จะต้อง Line มาถาม “ไม่ลายมาเลย” 555 ทวงรูปด้วยนะ FC ลูกตัวจริง แต่ถึงจะมีโซเซียลเราก็ไม่เคยหยุดคุยกัน โทรคุยกันทุกคืนก่อนนอน นอกจากวันไหนเราทำ OT แม่จะไลน์มาบอก “วันนี้แม่ไม่คุยนะแม่นอนแล้ว” สติกเกอร์ 1 ตัว ติ๊ด! ^^
ที่สำคัญเราก็กลับบ้านไปหาแม่แทบทุกเดือนนะ ไม่ก็ช่วงหยุดยาว จองตั๋วแต่ต้นเดือนเลย ยังไงเจอตัวเป็น ๆ ก็อุ่นใจกว่า
ขอบคุณความรักจากแม่
